14 Şubat 2013 Perşembe

Bir VEFA Borcu mu Hayat?

İnsan hayata güçsüz kuvvetsiz ve korumasız bir halde gelir...

Evet hayvanlar aleminin tersine insan donanımlarını zamanla elde edeceği için çok zayıf ve bakıma muhtaç bir halde gelir yeryüzüne...

Ve öyle bir sistem vardır ki bu yolculukta...Mutlaka her bebek kendisine bakıp büyütecek koruyup kollayacak bir "ANNE"ye sahiptir...

Anne denen canlı öyle bir varlıktır ki; Yavrusu dünyaya geldiği andan itibaren o yavruyu kolay kolay bırakmaz (tuvalette doğum yapıp kaçan veya çocuğunu sokaklara atan bazı istisna anneler hariç tabi ki)....

Ve anne kadar baba ve diğer aile fertleri de önemli rol oynar çocuğun büyüme ve gelişme safhasında...

Öyle bir fedakarlıktır ki bu...Sırf çocukları büyüyüp herşeyi öğrensin iyi bir birey olsun diye gecelerini gündüzlerini adeta feda ederler o çocuk için...

Büyüsün yetişsin hayatını kursun ülkesine faydalı bir birey olsun diye hayatı boyunca bu bilgiler doldurulur çocuğun beynine...

Ve zaman gelir o anne baba yaşlanır küçücük bebeleri büyü kocaman insan olur...

Hayat tıpkı kum saati gibi tersine çevrilmiş ve akış değişmiştir adeta..

Küçük olan büyümüş büyük olan küçülmüş gibidir...

Bir zamanlar anne babasının etrafında pervane olduğu çocuk büyümüş anne ve babası yaş olarak büyümüş ama beden olarak küçülmüş gibidir...

Güçlerini kaybetmiş...Hastalıklara daha kolay yakalanır olmuş...Bedenlerindeki güçler kaybolup gitmiştir adeta...


İşte konu başlığı ile alakalı kısımda bu noktadan itibaren başlıyor...

Evet hayat bir VEFA borcu...

Küçükken kendisine bakan büyüten kişilere karşı vefa borcunu ödeme sırası bu sefer çocuğa geliyor...

Elden ayaktan düşen hastalıklara düçar olan anne baba için gecesini gündüzünü feda etme sırası çocuğa geliyor..

Ve hayat o çocuktan vefa borcunu ödemesini bekliyor...

Elbette bu borcu öeyip ödememekte serbesttir insan...Ama unutmamak gerekir ki; Hayat hızla akıp gidiyor...daha dün çocukken bugün anne babasının yaşlılığını gördü...ve yarın kendisi yaşlılar kervanına katılacak...Ve yine unutmamak gerekir ki; Tıpkı küçüçklüğünde bakıma ve yardıma muhtaç olduğu gibi yaşlılığında da bakıma ve yardıma muhtaç olacak insan ...

Tüm bunların bilincinde olmak ve hayata vefa borcumuzu ödeyebilmek adına hoşçakalın :)


(bu yazıyı yazmak son zamanlarda sık sık rastgeldiğim ölüm haberlerinden sonra kafamda şekillendi...anne babaları için hasta bakıcı tutan kişiler,bizzat kendileri gidip ilgilenen kişiler ya da hiç bir şekilde onların yanında olmayan kişiler bu düşünceleri kafamda yoğunlaştırdı..)